MANTENERSE EN PIE

Να σταθώ στα πόδια μου

Μοιάζω με βομβαρδισμένο τοπίο
με ένα στιχάκι που είναι μουτζουρωμένο
στης ζωής το τελευταίο θρανίο
και με πουλί ξενιτεμένο...

Έχω πείσμα και γερό το στομάχι
σαν το Παύλο με την κάλπικη λύρα
την αγάπη που έχω δώσει δε πήρα
έτσι το θέλησε η μοίρα....

Άντε να σταθώ στα πόδια μου
μετά από τόσα χτυπήματα
έχω ξεχάσει τα βήματα
μα δε με παίρνει να πώ δε μπορώ
πρέπει να μπώ στο χορό...

Μες τον κόσμο μεγαλώνω τον άπονο
ποιός στ΄αλήθεια πέρνει αυτό που του αξίζει
δε το θέλω μα μου βγαίνει παράπονο
γιατι η ρόδα δε γυρίζει...

Mantenerme en pie

Parezco un paisaje bombardeado,

un verso emborronado

en el último pupitre de la vida

y un pájaro emigrado...

Soy terco y duro de estómago, 

como Pablo con la falsa moneda, 

el amor que he dado no lo recibí, 

así lo quiso el destino...

¡Venga! Voy a mantenerme en pie,

después de tantos golpes

he olvidado los pasos,

pero no puedo decir que no soy capaz,

debo entrar en el baile...

Envejezco en un mundo cruel.

¿Quién de verdad alcanza aquello que merece?

Sin quererlo me sale una queja

porque la rueda no gira...